به گزارش مشرق، سیامند رحمان دارنده نشان طلای دو دوره از بازی های پارالمپیک ریو گفتگویی در خصوص برنامه هایش برای آینده گفت: هنوز خستگی مسابقات به طور کامل از بین نرفته و همچنان پذیرای میهمانان عزیزی هستیم که برای دیدن من به اشنویه می آیند و از همه ی آنها، به ویژه همشهری های خوبم که برایم سنگ تمام گذاشتند، سپاسگزارم. همان طور که قبلا هم گفتم مدالم را به مردم ایران تقدیم کردم که با حمایت ها و دعاهایشان باعث دلگرمی من شدند و دست تک تک آنها را می بوسم و امیدوارم باز هم بتوانم دلشان را شاد کنم.
قوی ترین مرد دارای معلولیت جهان افزود: مسابقات ریو برایم کمی به نسبت لندن دشوارتر بود. صرف نظر از توقع مدال و کسب بهترین جایگاه، قرار بود رکوردی که در لندن قول داده بودم به ثبت برسانم و همه از من انتظار داشتند که بتوانم به وعده ام عمل کنم. یکسال و نیم در اردو بودیم و همه ی اعضای تیم سخت تلاش کردند و خدا را شاکرم که توانستم آنچه مد نظر بود محقق کنم و نه تنها رکورد سیصد کیلوگرم را ثبت کردم، بلکه ده کیلوگرم هم بیشتر از آنچه قول داده بودم بالای سر بردم.
وی گفت: بعد از کمی استراحت تمریناتم را شروع می کنم و تلاش می کنم در رویدادهای پیش رو نیز بتوانم پرچم کشورمان را به اهتزاز دربیاورم. باز هم به فکر رکورد شکنی هستم و تا زمانی که بتوانم در عرصه ی قهرمانی باشم، می خواهم برای کشورم افتخار آفرینی کنم.
رکورددار دسته فوق سنگین جهان خاطر نشان کرد: با وجود گسترش شبکه های اجتماعی و دنیای مجازی، جمعیت بیشتری در کشور با ورزش پارالمپیکی آشنا شدند و نتایج را پیگیری می کردند. در این بین لطیفه ها و پست های طنزی که هنگام مسابقه ی من منتشر شد بسیار جالب بود و خیلی از آنها را برایم ارسال می کردند! در بین اینها یک لطیفه بود که از قول من می گفت از اتاق فرمان می‌گویند وزنه‌ها تمام شده و باز هم بیاورید! این برایم خیلی جالب بود و خندیدم!
رحمان افزود: برای موفقیت من و سایر ورزشکاران، گروه زیادی در تلاش بودند و خیلی از آنها پشت صحنه هستند. از همه ی آنها تشکر می کنم و به ویژه از آقای خسروی وفا که از ابتدای فعالیت من در این رشته همیشه از من حمایت کردند و چیزی کم نگذاشتند، قدردانم. از مسئولین کمیته ملی پارالمپیک، فدراسیون، کادر فنی و انجمن و خانواده ی عزیزم سپاسگزارم و امیدوارم بتوانم با موفقیت های آتی زحمات این دوستان را جبران کنم.
دارنده نشان طلای بازی های پارالمپیک ریو گفت: بازی های پارالمپیک این دوره با تلخ ترین حادثه ی ممکن پایان یافت و هنگامی که در راه ایران بودم متاسفانه بهمن گلبارنژاد عزیز از میان ما رفت و شبی که به تهران رسیدم از شوک این حادثه نتوانستم بخوابم. گبارنژاد در ریو با ما در یک طبقه بود و با اخلاق مثال زدنی و روحیه ی خوبی که داشت به همه ی بچه ها دلگرمی می داد. وی از مربیان خوب وزنه برداری بود و در مسابقات جهانی با وی مدتی تمرین داشتم و باید بگویم که او انسانی تکرار نشدنی بود.
قوی ترین مرد دارای معلولیت جهان در پایان افزود: در حال حاضر دانشجوی ترم آخر کارشناسی حقوق هستم و اگر خدا بخواهد در تلاشم تحصیلاتم را به اتمام برسانم و چنانچه شرایط فراهم شود به ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد هم فکر می کنم.
سیامند رحمان در دومین حضور خود در بازی های پارالمپیک ریو با رکورد شکنی های پیاپی، در نهایت با به ثبت رساندن رکورد تاریخی 310 کیلوگرم، نام خود را در تاریخ ورزش پارالمپیک جاودانه کرد.
قوی ترین مرد دارای معلولیت جهان افزود: مسابقات ریو برایم کمی به نسبت لندن دشوارتر بود. صرف نظر از توقع مدال و کسب بهترین جایگاه، قرار بود رکوردی که در لندن قول داده بودم به ثبت برسانم و همه از من انتظار داشتند که بتوانم به وعده ام عمل کنم. یکسال و نیم در اردو بودیم و همه ی اعضای تیم سخت تلاش کردند و خدا را شاکرم که توانستم آنچه مد نظر بود محقق کنم و نه تنها رکورد سیصد کیلوگرم را ثبت کردم، بلکه ده کیلوگرم هم بیشتر از آنچه قول داده بودم بالای سر بردم.
وی گفت: بعد از کمی استراحت تمریناتم را شروع می کنم و تلاش می کنم در رویدادهای پیش رو نیز بتوانم پرچم کشورمان را به اهتزاز دربیاورم. باز هم به فکر رکورد شکنی هستم و تا زمانی که بتوانم در عرصه ی قهرمانی باشم، می خواهم برای کشورم افتخار آفرینی کنم.
رکورددار دسته فوق سنگین جهان خاطر نشان کرد: با وجود گسترش شبکه های اجتماعی و دنیای مجازی، جمعیت بیشتری در کشور با ورزش پارالمپیکی آشنا شدند و نتایج را پیگیری می کردند. در این بین لطیفه ها و پست های طنزی که هنگام مسابقه ی من منتشر شد بسیار جالب بود و خیلی از آنها را برایم ارسال می کردند! در بین اینها یک لطیفه بود که از قول من می گفت از اتاق فرمان می‌گویند وزنه‌ها تمام شده و باز هم بیاورید! این برایم خیلی جالب بود و خندیدم!
رحمان افزود: برای موفقیت من و سایر ورزشکاران، گروه زیادی در تلاش بودند و خیلی از آنها پشت صحنه هستند. از همه ی آنها تشکر می کنم و به ویژه از آقای خسروی وفا که از ابتدای فعالیت من در این رشته همیشه از من حمایت کردند و چیزی کم نگذاشتند، قدردانم. از مسئولین کمیته ملی پارالمپیک، فدراسیون، کادر فنی و انجمن و خانواده ی عزیزم سپاسگزارم و امیدوارم بتوانم با موفقیت های آتی زحمات این دوستان را جبران کنم.
دارنده نشان طلای بازی های پارالمپیک ریو گفت: بازی های پارالمپیک این دوره با تلخ ترین حادثه ی ممکن پایان یافت و هنگامی که در راه ایران بودم متاسفانه بهمن گلبارنژاد عزیز از میان ما رفت و شبی که به تهران رسیدم از شوک این حادثه نتوانستم بخوابم. گبارنژاد در ریو با ما در یک طبقه بود و با اخلاق مثال زدنی و روحیه ی خوبی که داشت به همه ی بچه ها دلگرمی می داد. وی از مربیان خوب وزنه برداری بود و در مسابقات جهانی با وی مدتی تمرین داشتم و باید بگویم که او انسانی تکرار نشدنی بود.
قوی ترین مرد دارای معلولیت جهان در پایان افزود: در حال حاضر دانشجوی ترم آخر کارشناسی حقوق هستم و اگر خدا بخواهد در تلاشم تحصیلاتم را به اتمام برسانم و چنانچه شرایط فراهم شود به ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد هم فکر می کنم.
سیامند رحمان در دومین حضور خود در بازی های پارالمپیک ریو با رکورد شکنی های پیاپی، در نهایت با به ثبت رساندن رکورد تاریخی 310 کیلوگرم، نام خود را در تاریخ ورزش پارالمپیک جاودانه کرد.
منبع: سایت ورزش‌های جانبازان و معلولین
